Het plezier te verdwalen, op deze onbezonnen zondagmiddag geef ik er graag aan toe. Ik neem de Couvin-wandelkaart en merk dat -gezien de nabijheid van de provinciegrens- alle routes netjes binnen Namen blijven. De Chimay-versie doet net hetzelfde, zij het dan aan Henegouwse kant. Louis en ik gaan vandaag voor grensoverschrijdend gedrag: we laten de uitgestippelde paadjes voor wat ze zijn, en beginnen gewoon te stappen. Van oost naar west, de wind in de rug, de zon als kompas. Een boom supportert symbolisch langs de baan. We belanden in ongerept no man's land: waar alles mogelijk, waar "vrij" de norm en "blik vooruit" een must is. Vier uren later ploffen we voldaan en een rijke trip rijker in de sofa. Geluk ligt in het loslaten, gegrond, met de voeten dartel onder je ledematen.
