Dag 4 van mijn bestaan als Waalse. Een inburgeringscursus heb ik nog niet gevonden, maar op de één of andere manier kijk ik bewuster naar mijn omgeving. Ik absobeer meer. Zo rijd ik vanochtend naar een werf in Paal-Beringen. "De Limburgers heten u welkom". "Ok dan, zeker?" bedenk ik terwijl ik het roodwitte bord voorbij zoef. Het realtime-plaatje ernaast bestaat uit fruitboombloesems, een traktor, een zonnetje priemend door het wolkendek. Idylle ten top, maar veel doet het me niet. Echter, wat later op de dag schijnt diezelfde zon à volonté, terwijl ik in de file sta op de snelweg door -jawel dóór- de lelijkste stad van 't land. Edoch, ik voel me warm omarmd wanneer de strenge blokletters me liefdevol toeroepen. Wie me welkom heet heeft hier geen belang. Gekust door straatkunst, ben ik van't straat. Son chou.
