Aan de vooravond van mijn verjaardag bevind ik me exact 39 jaren op deze planeet. "Wat doe ik hier?" spookt door mijn hoofd. Spoken, want dat soort vragen brengt me niet meteen in vrolijker stemmingen. Een jaar van citruspersmanagers, burnout, verzekeringsmakelaars, hartenkrakers, financiële aderlatingen en bij wijlen lege koffiepotten, weetjewel. Tijd voor 'n vaarwelwandeling. Dus duiken we het bos in, mijn hond en ik. Het zachte ruisen en dito klimaat temperen mijn frustraties. Door de bomen zie ik het bos. De weelde die de tranen uit mijn ogen spoelt. Een balsembries over mijn wangen. Met een kus er bovenop, van een boom. Vaarwel? Vaarbeter! Morgenochtend: ET 2.0.
