Terwijl het jonge grut joelt in het schooltje beneden in het dorp, spatten hier de kleuren in het rond, als ware de tuin een palletje vingerverf. De nazomer geeft 't beste van zichzelf, om maar te zwijgen van de broccoli. Op 't einde van vorig schooljaar hadden we 'm opgegeven. De trieste scheutjes waren gebuisd, er zat geen evolutie in de zaak. "Zittenblijven," dachten we en vergaten deze hoopjes miserie. Soms kun je de dingen maar beter hun beloop laten ... En zo staar ik nu naar m'n nazomers kopje plezier.