donderdag 28 augustus 2014

flambo

De afgelopen weken zeul ik het boek "Het Natuurlijk Voordeel" van Alan Heeks met me mee, een analyse waarin de auteur z'n management-filosofie baseert op de principes van biologische landbouw. Neen, je zal me niet betrappen op een druïde-gewijs dansje rond een oude eik. Desalnietemin is het heerlijk verhelderend te lezen hoe je -willen of niet- méér uit 't leven haalt van zodra je jezelf als schakel in het groter geheel aanvaardt én koestert.
In navolging van die gedachte viel ik vannacht van mijn stoel toen ik, net voor het slapengaan, deStandaard online raadpleegde en las dat chemische middelen worden ingezet om fruit van de bomen te doen vallen... (quote) "Op die manier zijn er geen nadelige gevolgen voor bomen en ondergrond met betrekking tot de oogst van volgend jaar."
Het is geen goed idee om, net voor het slapengaan, het nieuws te lezen: het is naïef te denken dat des nachts de peis en vree voldoende gegarandeerd is om de ogen met een gerust gemoed te kunnen sluiten.
Enige uren verder ontwaak ik uit mijn nachtmerrie -iets met een muterende Joke Schauvliege, agent orange en oogchirurgie zonder verdoving- en hoop dat 't slechts een droom was. Ik struin door de moestuin en flamboyante boontjes lachen me tegemoet. Het mag dan een grijze dag heten, de zon schijnt hevig, hier op de grond. Eat that, boerenpummels !
Lunch : verspluk-flambo-boontjes, toefje homemade-mayo, peper, zout, bonenkruid, fijngesnipperde sjalotjes, volkoren broodje uit den oven.

zondag 24 augustus 2014

anderzijds

Etang de la Fermière, Neuville-lez-Beaulieu, France

waiting for the prince to come home

En dus wagen we ons over de grens. Als Gonrieux de uithoek is van België, dan zijn de bossen en gehuchtjes net aan de overzijde desolatie in 't kwadraat. Je kan er 2km rijden over een asfaltbaantje, om te eindigen in het niets. End of road. Ik draai m'n autootje in zeven keer (180° in één ruk is geen optie, tenzij ik de gracht in wil) en zie een glimp van een oprijlaan... met een ruïne aan de einder. Een duidelijker uitnodiging heb ik niet nodig. Honderd meter verder waan ik me honderd jaar terug in de tijd. In de tuin bij het huis... Waiting for the prince to come home... still.

mute

Ik zit in een wachtkamer. Geen sein, geen kik, geen niks. Het is er oorverdovend stil. Terwijl het aan de binnenkant van mijn hersenpan schreeuwt. Om uitleg. Klank. Beeld, eventueel. Maar waar ik ook kijk, er komt geen klaarheid. Ook niet vanuit het noorden. Enkel koude wind, vandaar, vanuit Vlaanderen. Mijn hart huivert. Ik wend me dan maar tot de zon. De warmte en 't schoons in 't zuiden. Misschien dat de wind morgen draait.

vides

Lacunes urbanistiques ... vides prêt à remplir








N5, Chaussée de Bruxelles, Jumet Charleroi

woensdag 20 augustus 2014

flip flop stedenbouw

In mijn zoektocht naar "onmogelijke" kaveltjes -het nieuwste project om mijn creatieve hersenhelft op los te laten- merk ik dat je'r in Charleroi niet naar hoeft te zoeken. Dit urbanistisch misbaksel serveert ze in grote getalen, "in your face". Gelukkig zijn er gratis handdoeken en 4G-smartphones ter waarde van een stel flipflops... De redding is nabij.

maandag 11 augustus 2014

streepje zon


pimped pumps

De hemelsluizen staan weer open, dus red ik in de moestuin snel nog wat groeisels van de verdrinkingsdood.
Ziehier wat later een gepimpte pompoen zal heten : 1 kleine uchiki kuri, opgevuld met wat doperwtjes, wat struikbonen, munt en mozzarella (de buffel valt net buiten beeld...)
anderhalf uur op 160 graden later... njumm !

woensdag 6 augustus 2014

scheef

Ik zou liegen als ik zeg dat ik niet veel in het bos vertoef. Ik woon er praktisch in. En al is het mijn tweede thuis, ik ken er nog lang niet alle meubilair. Behalve de imperfecte huisraad. Met krasjes, of hoeken af. Dan zie ik de bomen door 't bos.
Of beter: de boom.
De scheve.
Soort vindt soort.