Het zijn weer drukke tijden, vroege en late uren kloppend, en wetend dat dat werkritme zal terugmeppen, vroeg of laat. En dat dat niet lang meer gaat duren, die mentale boomerang. Ondertussen kruisen waarschuwingen mijn pad: migraine-aanval zoveel, een oud-medestudent met een herkenbaar verhaal van oververmoeidheid, gebrek aan slaap"hygiëne" en crashen (en vervolgens weer overeind krabbelen), burnouts die om de hoek loeren... Ik neem mijn zootje mee naar 't zuiden van 't land en mijmer in de verte. Een verte die terugkijkt en lijkt te zeggen: "Misschien moet de kerk in 't midden staan, da's beter voor iedereen". En ik kruip terug in mijn berlingo'tje, richting Brussel. Waar ik een autootje met een missie tref. Onder herfstig warme wolken.