Hoewel ik liever een hond zou zijn, mag je me gerust een schaap noemen. Grazend op de spreekwoordelijke dijk tussen werk waaraan geen einde komt en anderzijds een zee van tijd. Dreigende wolken erboven. Waarom doet een mens 't onmenselijke ? Welke krol op mijn hoofd is de foute richting uitgegaan, naar binnen gegroeid, de hersenpan doorgedrongen en woekert daar als een distel in de wei? Ik weet 't niet. Ik herkauw herkauw herkauw. Burhps. En slik door. Nog één maand en dan nooit meer. Bye bye Merksem, welcome Brave New World.
