ressources humaines

link naar "Aan de oevers van de tijd" van Spinvis (for president!)

Bijna eentje verder. De laatste dag van wat morgen "toen ik een jaar jonger was" zal heten. Op één nacht word je een jaar ouder. Relativiteit van leeftijd.

Op die laatste dag een cadeautje gekregen van de medestudenten. Allen in hetzelfde schuitje en gestoord genoeg om ambitie te hebben, goesting om aan zichzelf te werken en hun dada te volgen. Een malbec als dankjewel voor de moeite die ik voor hen deed. (Graag gedaan, schatjes!)

Op die laatste dag ook een stevige wandeling gemaakt met Louis. Gemerkt dat het bos -met enige vertraging maar toch- herfstrood is gekleurd... Maar ook: dat ik die overgang heb gemankeerd. Dat ik even gevangen zat tussen de schil en de citruspers. En er alles weer is uitgewrongen. En ik de climax van 't seizoen heb gemist.

Op die laatste dag thuisgekomen en gemerkt dat citroenen prachtig oud worden. Dat natuurlijke rijkdommen uitputtelijk zijn, zeker als ik in de spiegel kijk. Dat de ontvangen "circus" smaakt en een naam draagt die het allemaal perfect samenvat.

En net op dàt moment pikt iTunes random "aan de oevers van de tijd" eruit. Alsof een fluisterstem je uit Alice-in-Horrorland wekt, je opdist uit "ergens daarbuiten" en terug zet in 't gewone hier en nu.

Zodat ik op die laatste dag kan gaan slapen met een gerust hart.

droombeeld

Soms kan je dat hebben, dat een uitspraak je met verstomming slaat, wetende dat je 'r niet mee instemt maar tegelijkertijd geen stem vindt om ze te weerleggen. Onlangs waaide er weer zo ééntje m'n bovenkamer binnen: "...want geef toe, vanaf 't moment dat je geboren bent, ben je begonnen met doodgaan..." Niet meteen een lolbroek, zo dacht ik. Een waanbeeld, weet ik nu. Want wat anders zijn bijvoorbeeld nieuwe inzichten dan schoppen onder je kont, een schop naar een nieuw begin, een start in een start in een start. En hoe meer starters, hoe voller het weten. Met 'n nieuw inzicht als kers op de verjaardagstaart.

Eikesdalsvatnet, Noorwegen, najaar 2012

overbuurplamuur

Hij heet Rachid of Mohammed of Jamal, verbouwt de overkant van de straat en heeft een moulurenfreak in de familie. Het heeft iets van Vlaamse koterij, maar dan tegen't plafond. Inburgering alom!

spijs en vree

" ... goh ja 't is waar we zouden er eens iets aan moeten doen hé aan dat overgewicht tien kilo d'raf tegen de tijd dat nette haar communie moet doen binnen een half jaar dus ja dat moet toch lukken maar dan moeten we wel een doel voor ogen stellen niewaar iets om naar uit te kijken want zo maanden aan een stuk op dieet nee we noemen het geen dieet want dan houden we het niet vol we noemen het gezond ja we gaan gezond eten in plaats van diëten klinkt veel beter maar soit dat doel dan wat is de beloning  als we tien kilo minder wegen awel als we't halen dan gaan we eens goed gaan eten aaah ja goei idee als we't halen zijn w'r vanaf van al dat gedoe en zijn w'eindelijk gerust ja dan gaan w'ons eens goe laten gaan in spijs en vree ... "

Een mens durft zichzelf al eens in vreemde bochten te wringen om zich 'n etentje in La Paix te gunnen...

bewogen tijden

... dat het zwaar valt bij bewogen tijden stil te staan ...