Keuzes maken en vervolgens afscheid nemen... Ik ben er geen krak in. De strijd met die eeuwige will-to-please bezorgt me keer op keer een emo-kater. In een poging om mijn mallemolenhoofd te sussen, duiken we de Brede Zeyp in, de natuurpunt-oase achter de hoek. We houden er een stevige tred op na. Twee reetjes kruisen ons pad. De hond rent zijn longen uit zijn lijf. Ik vul de mijne met zuurstof. Deze plek doet ons goed. Anderhalf uur later komen we weer thuis. Mijn hoofd is leeg. Smoothie op het dakterras, benen languit, lentebries door de haren. Dit minderen smaakt naar meer.
 |
| kwart liter yoghurt, enkele blaadjes munt, banaan, 'n scheutje citroensap, vers sinaassap |