smiley

Groenten, het zijn hardvochtige schepsels: lachen me uit terwijl ik sta te huilen.

down and out

Louis. Vandaag deed hij alweer een poging om het bos naar mijn interieur te verhuizen. Dat is 'm gedeeltelijk gelukt. Waarna hij in een diepe slaap verzonk en snurkte. En droomde van een resem herten, in de woonkamer.

eetpatroon

eetpatroon van een suikerjunk

deer oh dear

Op het moment dat de zee van zondags grijs voorbij lijkt te drijven, zonder enige rimpeling van betekenis, spot ik een reetje. En zij mij. En staan we daar, oog in oog, zonder een kick te geven, minutenlang. Tot het zwartharige monster de korte romance de kop in drukt... Mijn hond Louis, hij duldt geen overspel.

three times three times three times tree

een streepje steen

een streepje steen, een paar miljoen jaar oud

light hunting

Soms kom ik tot de vaststelling dat ik een beetje gek ben. Zoals vandaag bijvoorbeeld. Naar goeie gewoonte belanden Louis en ik in het bos. Want het is weekend. En dan zoeken we de rust op. Al blijft het een moeilijke om niet te vervallen in het jagen en jachten, zelfs hier. Terwijl de modale Belg zich op een zaterdag rept van her naar der, stad in stad uit, zo overkomt me die haastigheid in het bos. Terwijl we rustig kuieren over de paadjes, wordt mijn aandacht plots opgeëist door de zon. Of beter, door haar stralen op de mossige bodem, beneden op de flank. "Verdoeme, dat licht!" flitst er door mijn hoofd. En meteen begin ik te rennen naar de lichtvlekken, flikkerend tussen de stammen. "Ik moet snel zijn! Zo meteen verdwijnen ze, tezamen met zon, achter de horizon!" Als een Don Quichot ga ik het licht achterna, hollend over een slagveld kreupelhout, vechtend tegen de tijd. Compleet buiten adem, bereik ik het dal en win er de spurt. Met als trofee, een prachtig grafiek. Het loont de moeite om gek te zijn, vooral als je'r aan toegeeft.