Wat beter dan een set plannen om je op neder te vleien? Als een dakloze verzamelt mijn viervoeter zijn tristesse op de vierkante meters papier, port zijn natte neus nog even tegen mijn been, pruilt "chief, het is al half drie!" en slaap in, onder mijn bureau. Hij voelt zich wat verlaten in tijden van eindjury's.
Vanmorgen zie ik zijn nachtelijk aquarel. En ik moet denken aan meneer Storme, de prof die me vijftien jaar geleden "waarnemingstekenen" trachtte bij te brengen. "Een tekening moet poot hebben," drukte hij ons steevast op 't hart. Mijn hond schijnt destijds goed opgelet te hebben.
