Terwijl ik wat aan het oprommelen ben, hoor ik de belhamels in de straat roepen naar de hond. Roffelend op de venster, gillend door de brievenbus. Mijn viervoeter wordt gek: dit is té dicht op zijn territorium. Zijn gegrom en geblaf worden gefilterd door dezelfde venster en brievenbus. Je kleuterzootje is niet onder de indruk. In tegendeel "hij kan ons toch niets maken én hij reageert furieus!" Veel meer aanmoediging dan dat hebben ze niet nodig. Dus doen ze gestaag verder met hun terreur.
Op dat ogenblik duikt een oud studie'tje op uit de schoonmaakbeurt. Met haar kleine kleien gestalte van amper 5cm hoog vat ze het allemaal samen: "rotjoengk".
