Net zoals geuren kunnen beelden je terug in de tijd katapulteren. Vandaag oogst ik de allereerste tomaatjes in mijn ecologisch tuintje. Wanneer ik ze daar zie blinken op het aanrecht, herinner ik me 't beeld van m'n eerste blog, hier online. Hoe content ik toen was met de pluksels in mijn stadstuintje! Dat was mijn eerste eigen stek, Merksem 2010. Ik bedenk wat 'n hobbelig parcours ik in de tussentijd aflegde, 'n zoektocht over bergen en dalen.
Vandaag timmert de aannemer aan m'n laatste huisje. Laatste, want dat stulpje aan de overkant van de straat voelt als een heerlijke speeltuin, waar alle puzzelstukjes in elkaar vallen, een plekje waar ik vanaf september kan wortelen, tot rust komen, vruchten plukken van wat ik de 12 voorbije jaren zaaide... Of zoals The Smashing Pumpkins 't eind vorige eeuw oreerde: "The end is the beginning is the end".
Vandaag timmert de aannemer aan m'n laatste huisje. Laatste, want dat stulpje aan de overkant van de straat voelt als een heerlijke speeltuin, waar alle puzzelstukjes in elkaar vallen, een plekje waar ik vanaf september kan wortelen, tot rust komen, vruchten plukken van wat ik de 12 voorbije jaren zaaide... Of zoals The Smashing Pumpkins 't eind vorige eeuw oreerde: "The end is the beginning is the end".