Terwijl ik met de hond speel, beland ik op de een of andere manier op mijn hoofd. Vraag maar niet hoe zo'n dingen gebeuren, het is nu eenmaal zo. De vraag is wat erger is: op mijn hoofd belanden, of, op mijn hoofd belanden én het ook nog leuk vinden ook. De wereld op zijn kop. Gras in mijn oren. De wolken aan mijn voeten. Vanuit dit perspectief bevind ik me "in the cloud", en dat zonder wifi of 4G... Ik wíst het: blauwe chimay geeft superkrachten!
