Een koffer vol spullen, daarmee vertrok ik vorig weekend richting Antwerpen.
Een hond die al dagen van tevoren onheil ruikt. "Er staat iets te gebeuren," flitst er tussen zijn twee flappers heen en weer. "Maar wat?!? En als ze weggaat, zou ik dan mee mogen?" Op kousenvoeten wurmt hij zich in de koffer, braafjes in een hoekje van de laadbak, een kartonnen verhuisdoos imiterend. Stilletjes. Wachtend. Geduldig. Tot het bazinnetje stopt en begint uit te laden. Uitladen om een nieuwe start in te luiden. Mét haar trouwe ouwe gabber, bien sur!